ALISMISIM BIR KERE!!

Alt komsum ve karsi komsum ayni anda evlerinde tadilat yapmaya karar verdiler ne yazik ki...Tum gun matkap sesleri balyozla duvar kirma sesleri..Alt komsum banyo tuvalet degistiriyor..Karsi komsum ise nereyi deliyor artik bilmiyorum ama surekli bir matkap sesi...Del del duvar kalmamis olmasi lazim evde oyleki son 10 gundur heryeri matkapliyor. Bir huzur yok diye soylenerek evde dolasiyorum, en kiymetli sey sessizlik onu anladim. Sanki beynimin icine isliyor gurultuler. Evde calisiyorum ve konsantrasyon sifir, yetistirmem gerekenlerin stresi de uzerime binice ben komsulara dava acmaya karar verdim. Kizkardes de avukat para falan da odemem zaten diyorum ve kendisinden danismanlik almaya karar veriyorum. Ama kazin ayagi oyle degil... Yapilan gurultuler tum kurallara uygun. Sabah 9:30da baslayip aksam 17:30 saatlerinde bitiriyorlar. O yuzden su an icin dava acamiyorum:) Fakat bir intikam planim var. Onlar bitirsin ben basliyorum. Evin tum duvarlarini balyozla kirdirip tekrar insa etmeye karar verdim bakalim nasil oluyormus? Tabi bu fikirler gurultulerin ruhumda yarattigi hasardan ortaya cikiyor. Henuz titresimlere care bulamsam da su siralar en iyi dostum IPODum..



Bazen dusunurum aliskanliklara sahip olmak iyi birsey mi kotu birsey mi? Her sabah yudumladigimiz cayimiz ya da kahvemiz gun icersinde mutluluk veren atistirmaliklarimiz, yasamadan, gormeden duramadigimiz sehirler, kokusunu ozledigimiz kitapcilar, katilmadan duramadigimiz etkinlikler... Tum bunlar bizi bagimli hale mi getiriyor yoksa? Bunlar disindakileri fark etmemize mi engel oluyor?

Bu dusunceler aklimda gider gider gelir cogu zaman...Cunku pek cok insana kiyasla daha bagliyimdir aliskanliklarima.. Sevdigim esyalara mesela. Cocuklugumdan beri esyalarimdan ayrilirken, aliskanliklarimdan vazgecerken zorlandigim zamanlar yasamisimdir. Halen daha buyudugum evde anneannemin evinde anne ve babamla yasadigim evde eski esyalarin yerini alan yeni esyalar hep icimi burkar biraz, alisamam..


Yine de yasamimin belli donemlerinde bazen de zorunlu edindigim aliskanliklarim vardir. Mesela ogrencilik donemlerinde uykusuz gecelerimizin kadim dostu kahve... Saat farkina alisamadigim su gunlerde beni uyandirma ve zihnimi acma gorevine geri dondu..
Tabi bir de Milano kurabiyelerim. Her biri yaklasik 60 kaloride olsa o benim bedenimden cok ruhumu besliyor aslinda. Aliskanliklarimiz simartiyor bizi.. ya da soyle soylemek gerek biz aliskanliklarimizla kendimizi simartiyoruz. Zor zamanlarda, stresli donemlerde en buyuk kurtaricilarim onlar benim..Gurultu beynimi kemirirken kedi dili kurabiyelerin lezzeti beynime muhtesem sinyaller gondererek unutturuyor herseyi...